فلانی اگر بود

  فرمود: "إن لربّکم فی أیام دهرکم نفحات، ألا فتعرضوا لها" که یعنی "در طول عمرتان لحظاتی هست که نسیمی از بهشت در عالم وزیدن می‌گیرد، بیدار باشید و خودتان را در معرض آن قرار دهید."
 
به من که باشد، می‌گویم اردیبهشت را منظور داشته حضرتش، و امروز این هوای نم‌ناک سحرانگیز که مثل پرنیان مواج، با نسیم هوا دل‌بری می‌کند. همیشه، هرجا که باشم، این دلبر اردیبهشتی نایاب مفتونم می‌کند. می‌ایستم و با تمام ظرفیت ریه‌هایم نفس می‌کشم. کانه عاشقی که می‌خواهد یک‌بار برای همیشه دل‌برش را در آغوش بکشد. و کار به بازدم نرسیده، بغض می‌کنم.
 
به یاد همه عشق‌های نرسیده، به جای همه تنهایی‌های تا همیشه. به سوگ همه اردیبهشت‌هایی که می‌آید و ما تنها خاطرات سرگردان مه‌آلودی هستیم، در دستان رعشه‌دار باد.
 
کاش رفیقی و هم‌قدمی بود که با هم راه می‌رفتیم تا شب، نم باران می‌زد توی صورتمان، سیگار می‌گیراندیم و دوتایی حرف می‌زدیم نیست. حالا هرچه با خودم بگویم فلانی اگر بود.... آه اگر اردیبهشتی بیاید و روزی که دیگر نباشیم، آن‌که آرزویش را داشتیم بگوید فلانی اگر بود.
 
انتهای پیام/
 
نویسنده: فرخنده امیری
منتشر شده در يكشنبه 11 ارديبهشت 1401       کد خبر : 10496
آخرین اخبار
کلیه حقوق مادی و معنوی این وب‌سایت محفوظ می‌باشد.
طراحی وب سایت : ایران طراح